Duch Pocieszyciel

Opublikowano: 11 czerwiec 2019

Odsłony: 288

Pocieszenie to specjalność Ducha Świętego. I nie chodzi tylko o poprawę naszego nastroju, ale o przemianę, która sięga znacznie głębiej. Duch Święty przynosi pokój, moc i nadzieję. Pokój, który możemy zawrzeć z własną przeszłością. Moc, by zmierzyć się z teraźniejszością, i nadzieję, która pozwala nam śmiało spojrzeć w przyszłość.

Jacques Philippe, Osiem sposobów na znalezienie szczęścia

Święto Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła (J 2,1-11)

Opublikowano: 10 czerwiec 2019

Odsłony: 239

W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: „Nie mają już wina”. Jezus Jej odpowiedział: „Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Jeszcze nie nadeszła moja godzina”. Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: „Napełnijcie stągwie wodą”. I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: „Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu”. Ci zaś zanieśli. A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem, i nie wiedział, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli, przywołał pana młodego i powiedział do niego: „Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory”. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie (J 2, 1-11).

Czytaj więcej: Święto Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła (J 2,1-11)

Góra i rzeka - Wigilia Zesłania Ducha Świętego (J 7,37-39)

Opublikowano: 9 czerwiec 2019

Odsłony: 248

W ostatnim, najbardziej uroczystym dniu Święta Namiotów Jezus wstał i zawołał donośnym głosem: «Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie – niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza». A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony (J 7, 37-39).

Czytaj więcej: Góra i rzeka - Wigilia Zesłania Ducha Świętego (J 7,37-39)

Przyjdźcie... do Mnie!

Opublikowano: 30 maj 2019

Odsłony: 269

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie (Mt 11, 28-30).

Do Boga
Ciekawe, że receptą Boga na nasze szczęście, nasze odciążenie jest… wybranie drogi w stronę Stwórcy: „Przyjdźcie...”. Gdy przyglądamy się historii Adama i Ewy w Raju widzimy, że ich dramat pogubienia się i poranienia rozpoczął się właśnie od tego, że wybrali inny kierunek. Odwrócili się do Boga. Często zadaję sobie pytanie: Dlaczego Pierwsi Rodzice nie porozmawiali z Bogiem o tym, co usłyszeli od szatana? Dlaczego nie przyszli z tym do Niego? Być może, a raczej na pewno, szatan tak konstruuje swoją pokusę, że z miejsca wykluczamy opcję podzielenia się z kimś innym tym, co usłyszymy od niego. Charakterystyczną cechą rodzin patologicznych, różnych chorych zachowań jest to, że zło próbuje pozostać w ukryciu. Słynne stwierdzenie: „Nie mów o tym nikomu” oznacza tak naprawdę zawarcie wiążącego układu z szatanem: „Tylko ja (szatan) chcę mieć na Ciebie wpływ. Słuchaj mnie!”. Brzmi to przerażająco? Tak, bo takie w rzeczywistości jest. Chociaż my próbujemy tego nie widzieć. Warto uświadamiać sobie, że jeśli Bóg ma wobec nas Plan Miłości, to podobnie swój plan ma także zły duch. Analogicznie trzeba by go nazwać planem nienawiści, planem śmierci. Bóg przychodzi(!) do nas z propozycją życia: miłości, nadziei, pokoju. Zły duch przychodzi do nas z propozycją, która tylko pozornie ma coś z miłości, nadziei i pokoju, a w rzeczywistości jest popchnięciem nas w stronę miłości własnej, przekonania że jakoś to będzie i zachętą do szukania świętego spokoju.
Widzimy jak ważne są nasze decyzje. Przede wszystkim te, w których decydujemy o kierunku naszego życia. Nie ma prawdziwego życia bez Boga. W Raju jest to ewidentne: Jak długo człowiek zachowuje przykazania i pozostaje w łączności z Bogiem, który się przechadza i mówi do ludzi, tak długo trwa stan szczęścia i harmonii. Kiedy tylko człowiek obiera kierunek przeciwny wszystko się wali.

Czytaj więcej: Przyjdźcie... do Mnie!

Zaproszenie na rekolekcje ignacjańskie dla osób niepełnosprawnych

Opublikowano: 30 maj 2019

Odsłony: 219

Rekolekcje ignacjańskie dla osób niepełnosprawnych są to rekolekcje zamknięte trwające sześć dni. Są one oparte na metodzie proponowanej przez św. Ignacego i jego Ćwiczeniach Duchowych.

Główny nacisk położony jest na indywidualne spotkanie z Bogiem poprzez modlitwę i medytację. Pomaga temu atmosfera ciszy i milczenia, codzienne wprowadzenia do medytacji oraz rozmowy indywidualne z osobą prowadzącą rekolekcje.

Stałymi punktami dnia są dwie medytacje, konferencja, Msza św., wieczorna adoracja Najświętszego Sakramentu. Jest także możliwość spowiedzi.

Osoby niepełnosprawne mają zapewnioną opiekę wolontariuszy, którzy również odprawiają swoje rekolekcje.

Uczestników obowiązuje milczenie (nawet komórki są wyłączone!).

Czytaj więcej: Zaproszenie na rekolekcje ignacjańskie dla osób niepełnosprawnych