Odzyskać wzrok (2008)

Opublikowano: 1 styczeń 2015

Odsłony: 4823

Nota wydawcy: Mike May – bohater tej opartej na faktach opowieści – w dzieciństwie stracił wzrok i po wielu latach stanął przed szansą odzyskania go. Decyzja nie była taka oczywista, jak by się mogło wydawać. Nikt nie mógł mu zagwarantować, że operacja się uda, a i w przypadku powodzenia skutki takiego zabiegu są nieobliczalne. Niektórzy po odzyskaniu wzroku cieszą się kolorami czy widzianymi wzorami, ale nie potrafią rozpoznawać liter i zapamiętać twarzy... Poruszająca rzecz o ludzkiej odwadze i wytrzymałości, uświadamiająca nam wszystkim, czym dla człowieka jest dar widzenia.

Czytaj więcej: Odzyskać wzrok (2008)

Świętego Szczepana - pierwszego męczennika (Dz 6,8-10;7,54-60; Mt 10,17-22)

Opublikowano: 26 grudzień 2014

Odsłony: 3669

Szczepan pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wielkie wśród ludu. Niektórzy zaś z synagogi, zwanej /synagogą/ Libertynów i Cyrenejczyków, i Aleksandryjczyków, i tych, którzy pochodzili z Cylicji i z Azji, wystąpili do rozprawy ze Szczepanem. Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego /natchnienia/ przemawiał. Gdy usłyszeli to, co mówił zawrzały gniewem ich serca i zgrzytali zębami na niego. A on pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga. I rzekł: Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga. A oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem. Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: Panie Jezu, przyjmij ducha mego! A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: Panie, nie poczytaj im tego grzechu. Po tych słowach skonał (Dz 6,8-10;7,54-60).

Czytaj więcej: Świętego Szczepana - pierwszego męczennika (Dz 6,8-10;7,54-60; Mt 10,17-22)

Boże Narodzenie 2014

Opublikowano: 24 grudzień 2014

Odsłony: 4333

Drodzy Czytelnicy!

Kiedy człowiek zagubił swoje człowieczeństwo,
sam Bóg postanowił stać się człowiekiem -
objawił nam pełnię swej miłości
przychodząc do nas jako maleńkie dziecię.

Niech uniżenie się Boga
będzie dla Was siłą
pośród Waszej codzienności!

o. Dariusz Michalski SJ

IV Niedziela Adwentu: Miejsce (Łk 1,26-38)

Opublikowano: 21 grudzień 2014

Odsłony: 3698

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża? Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa! Wtedy odszedł od Niej anioł (Łk 1,26-38).

Czytaj więcej: IV Niedziela Adwentu: Miejsce (Łk 1,26-38)

Adwentowe oczekiwanie...

Opublikowano: 7 grudzień 2014

Odsłony: 6603

Adwent rozumiany jest tradycyjnie jako oczekiwanie człowieka na Boga. A może warto poszerzyć tę perspektywę i spojrzeć inaczej: zobaczyć, że dla Boga Adwent także jest czasem oczekiwania. Czeka na Ciebie. Brrrr... aż ciarki przechodzą, gdy zastanawiam się nad tym, na co Bóg czeka w moim przypadku. Na co czeka wobec mnie? Wobec mojego życia: stylu funkcjonowania, odnoszenia się do ludzi, do Niego i do mnie samego? Trzeba odwagi, aby zadać sobie to pytanie i pozwolić, aby podrążyło serce. I nie spieszyć się z odpowiedzią, szczególnie, gdy ma się skłonność do udzielania szybkich odpowiedzi samemu sobie.