Jezus powiedział do swoich uczniów: Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia? Wtedy oświadczę im: Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości! Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki . Gdy Jezus dokończył tych mów, tłumy zdumiewały się Jego nauką. Uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak ich uczeni w Piśmie (Mt 7,21-29).

* * *

Mówienie: "Panie, Panie!" nic nie kosztuje. Nie wymaga trudu i wysiłku jaki ma miejsce w przypadku trwania w Bogu-Skale. Budowanie na Bogu nie uchroni Cię przed zmaganiem się z życiowymi powodziami, wichrami czy jakimikolwiek dramatami. Wcześniej czy później przyjdą. Ale możesz odwoływać się do fundamentu wiary: "Ty, Panie wiesz. Ja nie muszę wiedzieć. Wystarczy mi to, że ze mną jesteś!". Taka wiara,  pozwala przechodzić przez życiowe burze. Jaka jest Twoja wiara? Czy pomaga Ci przechodzić przez życie w postawie zaufania do Boga i Ciebie samego jako ukochanego dziecka Bożego, czy raczej jest dodatkowym ciężarem. Na przykład wtedy, gdy pogłębia niezdrowe poczucie winy. Gdy koncentruje Cię na rozliczaniu się przed Bogiem. Gdy sprawia, że tak naprawdę Ty sam stajesz się bogiem zamartwiając się i troszcząc o wszystko.

Panie, wierzę. Zaradź, proszę, memu niedowiarstwu!