Była sobie pustynia a na niej piękna oaza z zielonymi palmami, źródłem czystej wody i miejscem na odpoczynek i nocleg. Przez pustynię wędrowały różne karawany: zarówno kupcy jak i ważne osobistości, zwykli ludzie i zbójcy. Jednym słowy wszyscy: i ci dobrzy i ci źli. Wszyscy jednak korzystali z oazy. Gdy przybywali do niej dobrzy mogli skorzystać z cienia palm, pokrzepić się pijąc krystalicznie czystą i orzeźwiającą wodę oraz z odpocząć. Podobnie źli. Gdy przybywali do oazy zbójcy palmy dalej rzucały cień, źródełko biło nadal i dalej było miejsce na odpoczynek.

* * *

Jaki kanon miłości obowiązuje w Twoim życiu? Czy przestajesz być dobry, gdy spotykasz złych? A może swój cień, wodę i miejsce ofiarujesz tylko tym, którzy w Twoim przekonaniu zasługują na to? Jakimi kryteriami miłości kierujesz się w swoim życiu? Jakie kryteria tzw. „miłości” przejąłeś ze swojej kultury? Czy pokrywają się one z Ewangelią?

Jezus powiedział: tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych (Mt 5:45).