Samodzielność

Pewnego razu do mistrza życia duchowego zgłosił się młody adept.
•    Chcę nauczyć się życia. Jestem niezadowolony z siebie. Nie wiem jak powinienem żyć, co robić, co myśleć, jak postępować.
•    Dobrze, odparł mistrz. Przyjdź do mnie jutro rano.
Kiedy następnego dnia o poranku młodzieniec zjawił się u mistrza od razu zapytał:
•    Mistrzu, co dziś powinienem robić? Czym mam się zająć?
Jakież było jego zdziwienie, gdy w odpowiedzi usłyszał:
•    Rób co chcesz! Rób to na co masz ochotę!
Te słowa wywołały w młodzieńcu zamieszanie. Przecież wiedział, że nauka u mistrza polega na dokładnym przestrzeganiu tego, co wcześniej zostaje przez niego wyznaczone. Zazwyczaj były to jakieś ćwiczenia, modlitwy, obserwacje, refleksje. Tymczasem mistrz jakby w ogóle nie zwracał na niego uwagi, jakby w ogóle się nim nie interesował.
Następnego dnia z samego rana sytuacja powtórzyła się.
•    Mistrzu, czym dziś powinienem się zająć, co mam czynić?
Młodzieniec ponownie otrzymał tę samą pełną pokoju i życzliwości odpowiedź:
•    Rób co chcesz! Rób to na co masz ochotę!
I znów młodzieniec odszedł rozczarowany.
Trzeciego dnia wszystko powtórzyło się identycznie:
•    Mistrzu, czym dziś powinienem się zająć, co mam czynić w ciągu dzisiejszego dnia?
•    Rób co chcesz! Rób to na co masz ochotę!
Młodzieniec poddał się. Pełen rezygnacji odparł:
•    Mistrzu, myślałem, że czegoś się przy tobie nauczę, tymczasem ty w ogóle nie zwracasz na mnie uwagi i niczego mnie nie uczysz. Nie sądzę, że jesteś dobrym mistrzem. Postanowiłem odejść od Ciebie i poszukać innego mistrza.
•    Synu – powiedział dobitnie Mistrz – jestem z ciebie dumny!
•    Jak to? – odparł ze zdziwieniem młodzieniec.
•    Widzę, że zrozumiałeś wszystko, czego cię uczyłem przez te dni. Ilekroć przychodziłeś do mnie z rana, pytałeś mnie co powinieneś czynić. A dziś po raz pierwszy podjąłeś swoją własną, samodzielną decyzję nie pytając mnie wcale o to, czy powinieneś zostać czy też odejść. Naprawdę jestem z ciebie dumny!

* * *

Pewien chrześcijanin powiedział dawno temu: „Kochaj i rób co chcesz”. Możemy całe życie pytać się o to, co powinniśmy czynić i nigdy nie odważyć się żyć tak, jak tego chcemy. Jest w nas więcej mądrości niż przypuszczamy. Trzeba nam tylko odważyć się z niej korzystać, a to znaczy uwierzyć Bogu, że dał nam wszystko, czego potrzebujemy do dobrego życia.