Opublikowano: 20 marzec 2013

Odsłony: 9486

Przyglądam się Tobie Jezu, który chcesz przyjąć wolę Ojca. Posłuszeństwo jej zaprowadzi Cię na krzyż. Wolą Ojca jest dla mnie życie wieczne. Życie w prawdzie i miłości. Za prawdę trzeba zapłacić wysoką cenę. Ty chcesz to uczynić.

Już nie proszę, abyś oddalił ode mnie cierpienie. Proszę tylko, abyś udzielił mi potrzebnej siły i łaski do przyjęcia cierpienia, które jest potrzebne do oczyszczenia mego serca. Abym mógł żyć w pełni: w prawdzie i w miłości.

Opublikowano: 8 marzec 2013

Odsłony: 9637

Poruszyło mnie to, co napisał kiedyś Franz Jalics SJ: "Bóg mówi do nas cały czas".

Opublikowano: 3 styczeń 2013

Odsłony: 10715

Opublikowano: 19 listopad 2012

Odsłony: 9142

Niedawno przekroczyłem umowną połowę życia i dopiero teraz uświadomiłem sobie, że rzadko zajmowałem się sferą uczuciową w sposób świadomy. Wiele z propozycji formacyjnych w Kościele nastawionych jest głównie na kształtowanie człowieka w wymiarze wiedzy religijnej (katecheza, seminaria, wykłady). Jest też duży wybór inicjatyw dotyczących formacji duchowej – takie czy inne formy rekolekcji. Istnieje natomiast poważna luka dotycząca sfery emocjonalnej. A przecież uczucia towarzyszą nam każdego dnia czy tego chcemy, czy nie. Czasem czujemy, że wręcz biorą nad nami górę. Gdy doświadczamy przykrych uczuć, łatwo dajemy się ogarnąć zniechęceniu czy poczuciu bezsensowności działań. Natomiast, gdy towarzyszą nam przyjemne uczucia, utożsamiamy je ze stanem szczęścia. Czy jest jakiś sposób na zintegrowanie ich z naszym codziennym życiem tak, abyśmy to my mogli mieć uczucia, a nie uczucia miały nas?

Czytaj więcej: Nie bój się... uczuć! Czyli o tym, czego nie było w szkole

Opublikowano: 12 listopad 2012

Odsłony: 10862

W swojej książce pt. "Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń" Nick Vujicic opisuje prostą metodę odnalezienia swojego powołania życiowego. Pisze tak:

Istnieje pewna cudowna prawda o absolutnie fundamentalnym znaczeniu. Dziwię się, że nie uczą jej w szkołach. Ta prawda brzmi następująco: każdy z nas ma pewien dar – talent, umiejętność, predyspozycję lub kompetencję – który angażuje nas i sprawia nam przyjemność. Z darem tym wiąże się ściśle nasza indywidualna droga do osiągnięcia szczęścia. Jeśli nadal poszukujesz swego miejsca, jeśli zastanawiasz się, co daje Ci poczucie satysfakcji i spełnienia, zachęcam Cię do wykonania następującego testu. Weź długopis i kartkę (albo usiądź przed komputerem) i spisz listę swoich ulubionych zajęć. Co Cię pociąga? Co mógłbyś robić całymi godzinami, tracąc rachubę czasu, i zupełnie się nie nudzić? Co dostrzegają w Tobie inni ludzie? Czy chwalą Cię na przykład za talent organizacyjny lub zdolności analityczne? Jeśli nie masz pewności, spytaj rodzinę i przyjaciół, w czym według nich jesteś najlepszy.

Są to wskazówki, które pomagają nam odkryć własną drogę – ścieżkę, która w tajemniczy sposób została wpisana w nas samych. Wszyscy przychodzimy na ten świat nadzy, choć jednocześnie mamy w sobie ogromny potencjał. Nosimy w sobie różnorodne uzdolnienia niczym zapakowane prezenty oczekujące na otwarcie. Kiedy uda Ci się odkryć coś, co pochłonie Cię do tego stopnia, że chętnie robiłbyś to zupełnie za darmo, codziennie przez większą część dnia – jesteś na dobrym tropie. A jeśli spotkasz kogoś, kto będzie gotowy Ci za to zapłacić, właśnie znalazłeś swój zawód.

--
Fragment pochodzi z książki: Nick Vujicic, "Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń", Aetos 2012, s. 36-37. Polecam!