Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Z radości poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca, poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli Mu: Tak jest. A On rzekł do nich: Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare (Mt 13,44-52).

* * *

1. Dobra Nowina o Królestwie niebieskim jest taka, że czeka na Ciebie skarb ukryty w roli. Czeka na Ciebie piękna i drogocenna perła. Czeka na Ciebie obfity połów. Jest dla Ciebie przeznaczone konkretne dobro. Tym dobrem jest to, co w Tobie najcenniejszego – Twoja godność dziecka Bożego, ukochanej córki, ukochanego syna. To odkrywanie, że jesteś kochany, kochana takim jakim jesteś. Nie ze względu na to, co robisz, ale dlatego, że Bóg Cię stworzył, że jesteś dla Niego kimś najdroższym.

2. Tym skarbem jest sam Bóg w Tobie, Jego przebywanie w Tobie, Jego życie. To, co Boże – jest często ukryte w człowieku. Wymaga wysiłku wydobycia na powierzchnię. Na pierwszy rzut oka niewidoczne. Czasem nawet dla nas. Jezus zwraca uwagę Piotrowi, że myśli po ludzku, że patrzy po ludzku. Że nie myśli, nie patrzy po Bożemu.
Rekolekcje to czas nawrócenia na to, co Boże w nas i głęboko ukryte. To odzyskiwanie siebie w oczach Boga. To uczenie się patrzenia na siebie nie przez pryzmat tego, co ziemskie, ale tego, co Boże.

3. Rekolekcje to czas otwarcia się na doświadczenie Boga, na Jego ciche, subtelne podpowiedzi, Jego ukryte życie w nas. Spotkanie z Bogiem w nas rodzi radość: „Z radości poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę". Nie z obowiązku, z nakazu, z moralnej powinności. Nie, ale z radości! Radość w Panu jest naszą ostoją!

Kiedy tylko cała rodzina przybyła do swego letniego domu położonego w górach, mama
czteroletniego Marka natychmiast wydała wojnę pająkom, które wszędzie rozsnuły swe
pajęczyny.
- Nie zabijaj małych pajączków! – zawołał Marek.
- Ale nie widzisz, że są brzydkie? – odparła mama.
- Ale dla swoich mam są najpiękniejsze!

Ten znalazł skarb, kto doświadczył, że Bóg kocha nas jak matka kocha swoje pajączki. Być może nawet myślisz, że wyglądasz jak pajączek, że wszyscy Cię nie lubią, że nic Ci w życiu nie wychodzi, a jednak jest Bóg, dla którego jesteś najpiękniejszym stworzeniem na świecie.

Skarbem jest odkryć tę miłość i podzielić się nią z innymi.
--
Opowiadanie: Bruno Ferrero, Dzieci Pająka.