Jezus powiedział do faryzeuszów i uczonych w Prawie: "Biada wam, faryzeuszom, bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z wszelkiego rodzaju jarzyny, a pomijacie sprawiedliwość i miłość Bożą. Tymczasem to należało czynić i tamtego nie opuszczać. Biada wam, faryzeuszom, bo lubicie pierwsze miejsce w synagogach i pozdrowienia na rynku. Biada wam, bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą". Wtedy odezwał się do Niego jeden z uczonych w Prawie: "Nauczycielu, tymi słowami nam też ubliżasz". On odparł: "I wam, uczonym w Prawie, biada. Bo wkładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie" (Łk 11, 42-46).

* * *
Jest takie powiedzenie: "Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie". Możemy poznać czy ktoś mówi, że jest naszym przyjacielem czy rzeczywiście nim jest po tym, czy obchodzi go nasz los. Czy w chwili trudności, cierpienia chce dotknąć naszego ciężaru, chce nam pomóc go znosić czy chce pozostać w bezpiecznej odległości, żeby się nie zmęczyć, nie pobrudzić...

To kryterium pozwala nam rozróżnić, którzy są prawdziwie osobami pełnymi Bożego Ducha. Są nimi ci, którzy niosą z pokorą swoje ciężary i nie boją się przyjść z pomocą tym, którzy sami je dźwigają. Jezus wyrzuca uczonym w prawie, że nakładają ciężary, ale ich nie dotykają. A Ty kim jesteś? Uczonym, mądrym człowiekiem, który ciągle przypomina co się powinno robić, jak  należy żyć, ale nie pomaga tak postępować? Czy właśnie bliżej Ci do prawdziwego ucznia Jezusa: wyrozumiałego na tych, którzy upadają pod swoimi ciężarami, gotowego im pomóc, nieskorego do oceniania, gotowego poświęcić swój dobrostan i święty spokój, by pomóc temu, który znalazł się w trudnej sytuacji?