W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża? Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa! Wtedy odszedł od Niej anioł (Łk 1,26-38).

* * *

Bóg potrzebuje miejsca. Potrzebuje w nas przestrzeni. W dzisiejszej Ewangelii słyszymy o Maryi, że "Anioł wszedł do Niej". To znaczy, że w Maryi była jakaś pusta przestrzeń, miejsce, które czekało na Boga.

Czy masz w sobie błogosławioną pustkę? Czy przypadkiem nie starasz się samemu zaspokoić siebie (telewizja, internet, zakupy etc.), gdy tylko czujesz, że czegoś Ci brakuje? Czy umiesz wytrzymać z poczuciem braku czy niekompletności? Przyjmij tę pustkę jako dar i powierz ją Bogu. Pozwól, żeby On sam uczynił z nią to, co sam uzna za dobre: wypełniając ją sobą już teraz lub jeszcze nie.