Jezus przemówił tymi słowami: "Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie" (Mt 11, 28-30).

* * *
Jezus wie, że jesteś zmęczony i utrudzony. Że niesiesz na sobie wielkie ciężary. Proponuje Ci jarzmo - coś co kiedyś zakładano zwierzętom na czoło lub kark, by mogły łatwiej pracować. Bez jarzma wiele wysiłku szło by na marne. Jarzmo było specjalnie dostosowane do zwierzęcia. Nie było przypadkowe. Jezus nie mówi dziś: "Wiem, że jesteś zmęczony więc... przestań pracować". Raczej mówi: "Przyjdź do mnie ze swym utrudzeniem, z tym, z czym sobie nie radzisz, co Cię przerasta i spróbuj się z tym zmierzyć nie samemu, ale ze mną, poprzez jarzmo, które Ja mam przygotowane dla Ciebie. Takie, które pomoże Ci łatwiej wykonać swoje obowiązki". Podobną myśl niesie dziś pierwsze czytanie - dalszy ciąg opowieści o Mojżeszu. Bóg nie mówi do niego: "Odpuść sobie, nie idź do starszych Izraela ani do faraona". Nie! Bóg posyła Mojżesza na ryzykowną misję, w której może i będzie odrzucony, niezrozumiany, wyśmiany. Ale mówi jednocześnie, że Jego imię to: "Jestem, który jestem". Czyli jestem przy Tobie aktywnie, wspieram Cię i prowadzę, nie pozwolę Ci zginąć!

Na początku każdej medytacji ignacjańskiej modlimy się: "Proszę Cię, Panie, Boże aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do chwały i służby Twego Boskiego Majestatu". Droga do Boga to droga konkretnych zamiarów, decyzji i czynów. To droga, na której podejmujemy konkretne działania. Droga, na której Bóg ma przygotowane jarzmo dla Ciebie i dla mnie jako pomoc, byśmy mogli wypełnić Jego wolę.

Jeśli jest jarzmo, to jest i... rolnik, który idzie za zwierzęciem. Choć ono go nie widzi. On tak samo trudzi się razem ze zwierzęciem.