Jezus powiedział do swoich uczniów: "Kto ma przykazania moje i je zachowuje, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie". Rzekł do Niego Juda, ale nie Iskariota: "Panie, cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu?" W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: "Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem" (J 14, 21-26).

* * *

Przygotowujemy się do Uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Podobnie jak po swoim Zmartwychwstaniu Jezus przygotowywał swoich uczniów do przyjęcia daru Ducha Świętego, tak i teraz czyni to wobec nas. Dzisiaj słyszymy do czego jest nam potrzebny Duch Święty, jakiej jest Jego zadanie.

Na pierwszym miejscu Jezus mówi o tym, że Duch Święty wszystkiego nas nauczy. Św. Paweł wyjaśnia dokładniej czego może nas nauczyć Duch Święty: „Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie” (Gal 5, 22-23). Są to cnoty, które świadczą o tym, że podążamy w swoim życiu drogą Jezusa, że zależy nam na życiu duchowym. Oraz, że rozumiemy że życie duchowe wymaga od nas ukrzyżowania swojego ciała z jego namiętnościami i pożądliwościami – jak pisze dalej św. Paweł. Duch Święty uczy więc nas nieustannego robienia miejsca Jezusowi w swoim życiu. Stawiania Go na pierwszym miejscu.

Temu samemu służy również przypominanie przez Ducha Świętego. Chce On nam przypominać podstawowe prawdy wiary. To, że Bóg jest Dobry. Że Jezus Chrystus naprawdę żył, cierpiał i umarł za Ciebie, a potem Zmartwychwstał. Dalej to, że działo się to specjalnie dla Ciebie, że jesteś cenny, cenna w oczach Boga. Że jesteś Jego ukochaną córką, ukochanym synem. I ostatecznie Duch Święty chce Cię uczyć jak swoim życiem odpowiadać Bogu na tak wielką Jego miłość swoją miłością. I tu rzeczywiście ogromną rolę odgrywa pamięć. Zwraca na to uwagę św. Ignacy Loyola pisząc na zakończenie Ćwiczeń duchowych w kontemplacji dla uzyskania miłości:

Przywieść sobie na pamięć dobrodziejstwa otrzymane – stworzenie, odkupienie, a także dary poszczególne, ważąc [i doceniając] z wielkim uczuciem [miłości], jak wiele uczynił Bóg, Pan nasz, dla mnie; jak wiele mi dał z tego, co posiada. A dalej, jak bardzo tenże Pan pragnie mi dać samego siebie, ile tylko może wedle swego Boskiego planu (CD 234).

Jak wiele zależy od naszej pamięci, od tego, o czym chcemy pamiętać w swoim życiu. Nasza pamięć również potrzebuje nawrócenia i może tego dokonać Duch Święty w nas. Prośmy Go o to dzisiaj, by pomógł nam odrzucić ciągłe wspominanie złych rzeczy, a pomógł spojrzeć z wdzięcznością na tak wiele łask, które do tej pory otrzymaliśmy od Boga za pośrednictwem konkretnych ludzi.