Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: "Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi". Rzekł mu Jezus: "Przyjdę i uzdrowię go". Lecz setnik odpowiedział: "Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: „Idź!” – a idzie; drugiemu: „Przyjdź!” – a przychodzi; a słudze: „Zrób to!” – a robi". Gdy Jezus to usłyszał, zadziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: "Zaprawdę, powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i z Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim. A synowie królestwa zostaną wyrzuceni na zewnątrz – w ciemność; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów". Do setnika zaś Jezus rzekł: "Idź, niech ci się stanie, jak uwierzyłeś". I o tej godzinie jego sługa odzyskał zdrowie. Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, ujrzał jego teściową, leżącą w gorączce. Ujął ją za rękę, a gorączka ją opuściła. Potem wstała i usługiwała Mu. Z nastaniem wieczora przyprowadzono Mu wielu opętanych. On słowem wypędził złe duchy i wszystkich chorych uzdrowił. Tak oto spełniło się słowo proroka Izajasza: "On przyjął nasze słabości i dźwigał choroby" (Mt 8, 5-17).

* * *
W pierwszym czytaniu widzimy Boga, który przychodzi do Abrahama i Sary i wbrew ich niewierze zapowiada, że za rok mimo podeszłego wieku, będą cieszyć się potomstwem. Bóg potrafi poradzić sobie z niewiarą tych małżonków. Mimo braku żywej wiary, przeprowadza swój zbawczy plan. W Ewangelii widzimy również zbawcze działanie, tym razem Jezusa. Uzdrawia syna setnika. Ten ojciec nie wymaga od Jezusa fizycznej obecności przy swoim synu. W darze dla Jezusa składa swoją wiarę: "Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie". Choć Bóg może działać nie zważając na naszą niewiarę to powołani zostaliśmy do współpracy z naszym Stwórcą i możemy Mu dopomóc czynić dobro właśnie poprzez postawę wiary. Wtedy właśnie oddajemy Bogu chwałę. Gdy dziękujemy Mu choć jeszcze nic się nie wydarzyło. Gdy ufamy Mu, choć nie mamy żadnych dowodów na to, że On zadziała. Gdy nie wymagamy od Niego działania według naszych oczekiwań i sposobów. I Ty jesteś zaproszony do takiej postawy wiary by oddać Bogu chwałę!