Uradowałem się, gdy mi powiedziano:
"Pójdziemy do domu Pańskiego!"
Już stoją nasze nogi
w twych bramach, o Jeruzalem,
Jeruzalem, wzniesione jako miasto
gęsto i ściśle zabudowane.
Tam wstępują pokolenia,
pokolenia Pańskie,
według prawa Izraela,
aby wielbić imię Pańskie.
Tam ustawiono
trony sędziowskie,
trony domu Dawida.
Proście o pokój dla Jeruzalem,
niech zażywają pokoju ci, którzy ciebie miłują!
Niech pokój będzie w twoich murach,
a bezpieczeństwo w twych pałacach!
Przez wzgląd na moich braci i przyjaciół
będę mówił: "Pokój w tobie!"
Przez wzgląd na dom Pana, Boga naszego,
będę się modlił o dobro dla ciebie.

* * *

Słuchając dziś słów psalmu dotknęły mnie słowa: "Niech pokój będzie w twoich murach". Pokój duszy i serca potrzebuje murów. Jest tam, gdzie są granice. Trzeba je wyznaczyć i utrzymać przed naporem świata, przed pośpiechem, przed wielością rzeczy do zrobienia "na wczoraj", przed ludźmi, którzy chcieliby czasem nas zagarnąć. A także przed różnymi błyskotkami, które łudzą nas obietnicą szczęścia.

Jakie są Twoje mury? Czy zapewniają pokój Twojemu sercu i duszy? Czy nie są zbyt sztywne? Czy nie są dziurawe?