Jezus zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: „Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; i nie powiedzą: "Oto tu jest» albo: «tam». Oto bowiem królestwo Boże jest pośród was”. Do uczniów zaś rzekł: „Przyjdzie czas, kiedy zapragniecie ujrzeć choćby jeden z dni Syna Człowieczego, a nie zobaczycie. Powiedzą wam: "Oto tam" lub: "oto tu". Nie chodźcie tam i nie biegnijcie za nimi. Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, świeci od jednego krańca widnokręgu aż do drugiego, tak będzie z Synem Człowieczym w dniu Jego. Wpierw jednak musi wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie” (Łk 17,20-25).

* * *
To, co mnie porusza to ogromna prostota języka Jezusa. Nie używa skomplikowanych terminów filozoficznych, teologicznych. Wystarcza Mu to, co widzi. I do tego samego zachęca nas dzisiaj. Bo jeśli mówi: "królestwo Boże jest pośród was" to inaczej to ujmując mówi: "jeśli chcesz je zobaczyć, rozejrzyj się wokół siebie". W dzisiejszym zabieganym świecie, świecie, który nerwowo poszukuje coraz to nowych doznań, bodźców albo nadzwyczajności trudno jest docenić to, co jest wokół nas. Bo przecież to znamy, bo przecież to nas nudzi, to takie zwyczajne i szare. Nawet jesień deszczowa i zimna. Czym tu się zachwycać? Czyżby Jezus się mylił? Nie, Jezus się nie myli. Zaprasza nas do uważności, do zatrzymania się, do spojrzenia nowymi oczyma na to, co już znane. Jak to ktoś mądrze powiedział: "Nie rzeczywistość sama, ale serce, jakim ku niej przystępujemy daje rzeczom kształty i kolory". Dostrzec królestwo Boże mogą jedynie Ci, którzy już je mają w swoim sercu, którzy o nie w sobie dbają. Ci, którzy go nie mają ciągle biegną jak ku linii horyzontu, która wciąż się oddala. Biegną nienasyceni, niezaspokojeni, zmęczeni, rozczarowani.
A Ty? Jak chcesz patrzeć na świat, na siebie? Chcesz biec, czy chcesz się zatrzymać, uspokoić, zwolnić, żeby dostrzec królestwo wokół siebie? Ono naprawdę tam jest.