Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”. Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszelkie choroby i wszelkie słabości. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: „Idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mt 9, 35-10, 1.5.6-8).

 * * *
Widzimy Jezusa, który... przywołuje do siebie uczniów. To piękny obraz, który przypomina nam o tym, co jest najważniejsze w naszym powołaniu: bliskość z Jezusem. Mamy iść za Jezusem blisko. Nie musimy widzieć, co jest dalej. Jeśli On jest blisko nas, wtedy widzimy tylko Jego plecy, reszta jest przesłonięta, bo On jest blisko. I tak ma być. Wtedy będziemy wiarygodnymi świadkami Jezusa dla innych. Bez bliskości i zażyłości z Nim niczego nie zdziałamy.

I drugi obraz. Jezus udziela władzy. Ale udziela jej w konkretnym celu: aby uczniowie wypędzali złe duchy, leczyli choroby i wszelkie słabości. Nie wolno nam używać władzy dla własnych przywilejów. Nie wolno nam pomagając innym skupiać się na tym, co z tego będziemy mieli. Jezus podaje proste równanie: darmo otrzymaliście, darmo dawajcie. A więc w posługiwaniu się władzą mamy wyjść na... zero, a może czasem coś stracić, ale nie zarobić, bo Jezus nie zarabiał. Tak, to przypomnienie o ubóstwie, które również czyni nas wiarygodnymi świadkami Jezusa. Stajemy się wtedy tacy, jaki był sam Jezus.