"Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski! Wart jest bowiem robotnik swej strawy. A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli zaś nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was" (Mt 10, 7-13).

* * *

Jest wielka różnica pomiędzy Kościołem pierwszego pokolenia a Kościołem współczesnym. Wielu chrześcijan dzisiaj zachowuje się jak ludzie niewierzący. Ich życie jest jakieś bezpłodne, są zawiedzeni, sfrustrowani, nie mają pewności swojej wiary, nie żyją chrześcijańską nadzieją, nie są zdolni do dawania świadectwa.

Można zadać pytanie, co się stało. Dlaczego tak jest? Wszak nic się nie zmieniło w Bożym planie zbawienia, nic się nie zmieniło w sposobie działania Boga. Jego obietnice są wciąż aktualne. On nie wycofał się ze swoich zobowiązań, Jego moc się nie umniejszyła, a jednak współcześni chrześcijanie w większości nie potrafią korzystać z tej mocy.

Pierwsi chrześcijanie czuli się posłani, czuli się w misji, czuli się odpowiedzialni za głoszenie Boga. Dzisiaj przyjmujemy Dobrą Nowinę głównie dla siebie! Zmienił się model wiary – stała się ona prywatną sprawą każdego człowieka. Nie czujemy się apostołami. Trud nauczania przerzuciliśmy na Kościół hierarchiczny, na księży, siostry zakonne. Kiedy coś budujemy, tworzymy, wtedy mobilizujemy swoje siły. Zastój w wierze wynika głównie z odrzucenia wezwania do głoszenia Boga, świadczenia o nim. Jeśli ktoś daje to dwa razy tyle otrzymuje! My żyjemy w kulturze skupionej na braniu, skupionej na miłości własnej!

Wydaje się, że dziś właśnie z wielką intensywnością możemy obserwować w świecie i w nas samych walkę między dwiem skrajnie różnymi postawami: radosnym "Idźcie i głoście!" oraz smutnym: "Siedźcie i milczcie!". Która z nich wygra? Odpowiedź należy także do Ciebie!

---

W dzisiejszym rozważaniu wykorzystałem fragmenty konferencji ks. Franciszka Blachnickiego "Rola Ducha Świętego w życiu chrześciajńskim".