Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Zobaczył też, jak uboga jakaś wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki, i rzekł: Prawdziwie powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie (Łk 21, 1-4).

* * *
Postawa ubogiej wdowy z dzisiejszej Ewangelii zwraca naszą uwagę na trzy elementy:

1. Ewangelicznie ubogim czyli ubogim sercem staje się nie ten, który mało posiada, ale ten, który to mało, co ma oddaje do całkowitej dyspozycji Boga. Zrzeka się tego. Św. Ignacy Loyola mówi o tej postawie słowami modlitwy: Zabierz Panie i przyjmij wszystko, co mam (...) Rozporządzaj tym w pełni wedle swej woli.

2. Uboga wdowa pokazuje nam na czym polega zaufanie: to taka więź z drugą osobą, która prowadzi do poczucia bezpieczeństwa w przebywaniu z nią. Moje poczucie bezpieczeństwa przestaje zależeć od rzeczy materialnych, a rodzi się z więzi, relacji do osoby.

3. Na koniec uboga wdowa jest obrazem tego, czego Bóg chce w nas dokonać. Ona przekroczyła granice kontroli, zabezpieczeń, nieufności. Jezus mówi dziś do Ciebie: to samo stanie się z Tobą, jeśli pójdziesz za Mną. To samo stało się z Szymonem-Piotrem, którego Jezus powołał i którego przemianę zapowiedział: ty jesteś - ty będziesz (staniesz się).