Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie, oraz siedzących za stołami bankierów. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: „Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska”. Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: „Gorliwość o dom Twój pożera Mnie”. W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?”. Jezus dał im taką odpowiedź: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo”. Powiedzieli do Niego Żydzi: „Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?”. On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy zatem zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus (J 2, 13-22).

* * *
Zazwyczaj uważa się, że najważniejszym kościołem papieskim jest bazylika św. Piotra na Watykanie. Nie jest to jednak prawdą. Najważniejszym kościołem świata jest bazylika świętego Jana na Lateranie. Jest ona kościołem katedralnym papieża. Spełniła ważną rolę w historii chrześcijaństwa. Stąd Kościół obchodzi specjalny dzień, przypominający moment jej poświęcenia. Bazylika ta jest jedną z czterech bazylik większych Rzymu.

Poprzez dzisiejsze czytania Kościół wyraża swoją wdzięczność za wszystkie świątynie, jakie zostały przez jego wiernych i dla jego wiernych wystawione. Każda świątynia to dom Boży. W innych religiach np. w religii judaistycznej jest to jedynie dom modlitwy. Kościół zwraca nam uwagę, że wszyscy jesteśmy żywym domem Bożym. Podobnie jak z poszczególnych kamieni czy cegieł składa się budowla gmachu kościoła, tak i z wiernych składa się Chrystusowy Kościół.

Bazylika laterańska jest pierwszą na świecie katolicką świątynią, w sposób uroczysty dedykowaną Panu Bogu. Wcześniej świątynie chrześcijańskie były przekształconymi dla celów kultu Chrystusa świątyniami pogańskimi. Ten fakt daje do myślenia. Kim jestem jako osoba ochrzczona? Czy może jestem w sercu poganinem, który tylko przez chwilę i przez zewnętrzne obrzędy sprawowane w kościele ma bardzo luźny związek z Bogiem i ludźmi, ale de facto nie tworzy wspólnoty Kościoła, bo brak mi gorliwości i żarliwości? Jaką jestem świątynią: pogańską adaptowaną na potrzeby kultu, czy raczej w szczególny sposób czyli świadomie otwartym na zamieszkiwanie i działanie Boga we mnie?

Dzisiejsze święto stanowi dobrą okazję do tego, by podziękować Bogu za bliską więź z Nim mimo grzechów, upadków i słabości. Sam Piotr wielokrotnie odstępował od Jezusa. Już przy pierwszym spotkaniu z Nim prosił: "Odejdź ode mnie Panie!". Na szczęście Jezus go nie posłuchał. Przeciwnie, uczynił go opoką Kościoła. Ja także mam do spełnienia we wspólnocie Kościoła konkretne zadanie, konkretną misję. Obym pamiętał, że nikt mnie w tym nie może zastąpić! A powołał mnie do tego sam Chrystus!