Jezus w przypowieściach mówił do arcykapłanów i starszych ludu: "Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść. Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: „Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę; woły i tuczne zwierzęta ubite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę!” Lecz oni zlekceważyli to i odeszli: jeden na swoje pole, drugi do swego kupiectwa, a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy, pozabijali. Na to król uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto ich spalić. Wtedy rzekł swoim sługom: „Uczta weselna wprawdzie jest gotowa, lecz zaproszeni nie byli jej godni. Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie”. Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala weselna zapełniła się biesiadnikami. Wszedł król, żeby się przypatrzyć biesiadnikom, i zauważył tam człowieka nieubranego w strój weselny. Rzekł do niego: „Przyjacielu, jakże tu wszedłeś, nie mając stroju weselnego?” Lecz on oniemiał. Wtedy król rzekł sługom: „Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”. Bo wielu jest powołanych, lecz mało wybranych" (Mt 22, 1-14).

* * *
Przypowieść Jezusa jest alegorią. Wielka uczta królewska symbolizuje ucztę Królestwa Niebieskiego, na którą zostają zaproszeni wybrani. Do udziału w uczcie niebieskiej szczególne prawo posiadał Naród Wybrany. Jednak świadomie odrzucił, a nawet znieważał wysłańców Boga (proroków) łącznie z Największym z nich - Synem Bożym.

Szata jest symbolem sprawiedliwości. Zaproszeni na ucztę okrywają się szatą sprawiedliwych uczynków. Świadectwem naszej wiary w Jezusa nie są nasze deklaracje, nasza pobożność ani nawet uczestnictwo w kulcie. Nie nasza religijność, ale nasza duchowość jest szatą weselną. Jest nią żywa relacja z Jezusem, która prowadzi do codziennego nawracania się, stawania się człowiekiem sprawiedliwym przed Bogiem.

Przypowieść Jezusa jest zarazem wezwaniem do czujności i działania. Nie można czuć się pewnym zbawienia, nic nie robiąc. Nie wystarczy tylko przyjąć zaproszenie na ucztę. Wtedy pozostajemy w starym stroju, nie zmieniamy dotychczasowego sposobu myślenia i życia, opartego na otaczających nas zwyczajach. Przeważa w nas wtedy świat. Zaproszenie Boga jest darem, łaską, wypływa z bezwarunkowej miłości. Ale wymaga odpowiedzi. Wszyscy zaproszeni są zobowiązani do "zmiany szaty", czyli do zmiany życia, stawania się nowymi ludźmi, "przyobleczenia się w Jezusa Chrystusa"(por. Rz 13, 13n). W przeciwnym wypadku pozostaniemy "powołani", ale nie "wybrani".

Do jakiego nawrócenia zaprasza Cię dziś Jezus? Co możesz i powinieneś zmienić w swoim obecnym postępowaniu i myśleniu? Czy Eucharystia, w której uczestniczysz przemienia Cię i czy uczysz się na niej nowej sprawiedliwości - miłosierdzia?