Jezus powiedział: ”Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (J 10, 27-30).

* * *
Często boimy się tego, co ludzie sobie o nas pomyślą, co powiedzą za naszymi plecami, a może czasem wprost do nas. Czasem podobnie myślimy o Bogu, że może się od nas odwrócić, przestać nam błogosławić, albo wręcz zesłać jakąś straszną karę na nas, bo nie spełniamy przykazań. Dziś Jezus mówi nam, że nas zna i że daje nam życie wieczne. Pójść za Jezusem w kontekście tej Ewangelii to może na pierwszym miejscu uwierzyć w Jego miłość do siebie mimo ludzkiej słabości. Mimo odchodzenia z Bożych dróg, mimo wikłania się w grzech czy uzależnienia. Bóg Cię zna. Wie, co jest w Twoim sercu. Walczy o Ciebie, żeby nikt nie wyrwał Cię z Twojej ręki. Tylko za takim Bogiem będziemy chcieli iść. Nie będziemy chcieli podążać za kimś, od kogo będziemy spodziewać się kary, odrzucenia czy potępienia. Trzeba nam odkrywać prawdziwy obraz Boga: sprawiedliwego i miłosiernego jednocześnie. Takiego, który szuka naszego dobra i jest w tym cierpliwy. Do niczego nie zmusza. Pozostawia wolność. Takiego Boga odkrył w swoim życiu św. Ignacy, takim Bogiem się zachwycił i za takim Bogiem poszedł, pragnąc Mu służyć. Pisze o tym, chociażby w kontemplacji dla pozyskania miłości:

Przywieść sobie na pamięć dobrodziejstwa otrzymane – stworzenie, odkupienie, a także dary poszczególne, ważąc [i doceniając] z wielkim uczuciem [miłości], jak wiele uczynił Bóg, Pan nasz, dla mnie; jak wiele mi dał z tego, co posiada. A dalej, jak bardzo tenże Pan pragnie mi dać samego siebie, ile tylko może wedle swego Boskiego planu. A potem wejść w siebie samego rozważając, com ja z wielką słusznością i sprawiedliwością winien ze swej strony ofiarować i dać jego Boskiemu Majestatowi, i siebie samego z tym wszystkim, jak ten, co z wielką miłością ofiaruje coś drugiemu [tak mówiąc]:

Zabierz, Panie, i przyjmij
całą wolność moją,
pamięć moją i rozum,
i wolę mą całą,
cokolwiek mam i posiadam.
Ty mi to wszystko dałeś
Tobie to, Panie, oddaję.
Twoje jest wszystko.
Rozporządzaj tym w pełni
wedle swojej woli.
Daj mi jedynie
miłość twą i łaskę,
albowiem to mi wystarcza. Amen. (Ćwiczenia duchowe 234)

Niech trwający Tydzień Ignacjański będzie dla nas okazją do odkrywania przeogromnej miłości Boga.

Tydzień Ignacjański: więcej informacji tutaj.