Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania : „Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: "Bliskie już jest królestwo niebieskie” (Mt 10, 1-7).

* * *
Uczestniczyłem kiedyś w warsztacie dla mężczyzn, w którym było dużo zajęć z mieczami piankowymi. Choć były to tylko piankowe miecze, to jednak w oczach mężczyzn od razu pojawiał się błysk. Kiedy prowadzący zaprosił uczestników, by ustawili się naprzeciw niego i próbowali z nim walczyć, po kilku uderzeniach z każdym jednych ustawiał po lewej a drugich po prawej stronie. Jaka była zasada podziału? Okazało się, że bardzo prosta. Po lewej stanęli ci, którzy od początku byli przekonani, że mają do czynienia z kimś, kto świetnie włada mieczem, więc nawet nie próbowali walczyć. Po prawej znaleźli się ci, którzy mimo tej wiedzy próbowali coś robić. I taka jest podstawowa zasada chrześcijaństwa. W obliczu zła lepiej zrobić coś, niż nie robić nic.

Dziś Jezus mówi, że daje swoim uczniom władzę nad duchami nieczystymi. Ty też jesteś Jego uczniem, też masz władzę. Może tylko o tym zapomniałeś? Nie poddawaj się, walcz, próbuj. Lepiej, żebyś w obliczu zła uczynił cokolwiek, niż żebyś się od razu poddał. To coś może mieć kolosalne znaczenie, choć Tobie może się wydawać czymś nic nieznaczącym.