Synu, z łagodnością wykonuj swe sprawy, a każdy, kto jest prawy, będzie cię miłował. O ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj, a znajdziesz łaskę u Pana. Wielka jest bowiem potęga Pana i przez pokornych bywa chwalony. Na chorobę pyszałka nie ma lekarstwa, albowiem nasienie zła w nim zapuściło korzenie. Serce rozumnego rozważa przypowieści, a ucho słuchacza jest pragnieniem mędrca (Syr 3,17-18.20.28-29).

(...) odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych (Łk 14,1.7-14).

* * *

Nie można spotkać Boga bez pokory. Czym ona jest? Prawdą o nas i Bogu jest to, że my jesteśmy żebrakami - nie mamy nic, a On - nasz Pan i Stwórca ma wszystko. Ale również prawdą jest to, że chce dzielić się z nami wszystkim, co ma. Wszystkim co w danej chwili naszego życia jest dla nas dobre. Być człowiekiem pokornym to uwierzyć, że to, co nas spotyka jest dla nas dobre. Owszem dobre jest to, czego dla siebie pragniemy, ale lepsze jest to, co Bóg przygotował dla nas.

Być pokornym, to przede wszystkim zgadać się na to, co jest, co przychodzi: na siebie, ludzi wokół, świat. Zgadzać się choć wiele z tego, co nas otacza wcale nas nie satysfakcjonuje, nie daje nam przyjemności....

Św. Ignacy mawiał: szukać i znajdować Boga we wszystkich rzeczach. Szukać i znajdować Boga w człowieku, który wydaje się mnie denerwować. Szukać i znajdować Boga w sytuacjach, które wydają się mnie przekraczać. Szukać i znajdować Boga w sobie, choć dziś jestem nastawiony do siebie na "nie".

Być człowiekiem pokornym, to nie szukać odpłaty za dobro tu na ziemi, ale uwierzyć, że ta odpłata jest dla mnie odłożona w niebie: odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych. I tak rzeczywiście można żyć jedynie przez wiarę.