Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje. Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności. Jeśli więc światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakże wielka to ciemność” (Mt 6, 19-23).

* * *
Gdy idziemy do okulisty ten bada nasz wzrok. Sprawdza czy widzimy wyraźnie, czy nie mamy jakichś chorób. Jeśli są proponuje nam leczenie lub po prostu odpowiednie okulary lub szkła kontaktowe. Jednak nie o takim badaniu wzroku mówi dziś Jezus. Nasz Mistrz przypomina nam, że jest jeszcze jeden rodzaj zdrowia, który objawia się w całym naszym ciele, a przede wszystkim w oczach. To jest nasz sposób patrzenia na rzeczywistość, na drugiego człowieka, na Boga (mówimy nawet o obrazie Boga), na siebie (mówimy o poczuciu własnej wartości) przez pryzmat naszego serca. Naszych popędów, naszych wartości, naszej dyscypliny... I okazuje się, że choć możemy mieć wzrok zdrowy fizycznie, to jednak nasze oczy będą patrzeć szukając przede wszystkim... siebie samych. Własnej korzyści, wygody, komfortu... Możemy iść przez świat pragnąc bezpieczeństwa, odsuwając od siebie wszelką formę cierpienia. Zapominając, że Jezus zaprasza do pójścia za sobą stawiając tylko jeden warunek: zaparcie się siebie, swojego fałszywego ja, które właśnie patrzy na świat po swojemu, w opozycji do Królestwa Bożego. Tak jest często. Tak było też z Piotrem, który myślał o tym co ludzkie, nie o tym, co Boże.

Na czym skupia się Twój wzrok? Co najpierw dostrzegasz? A może masz poczucie, że to Twój wzrok ma Ciebie, a nie Ty masz własne spojrzenie. Gdy uświadamiasz sobie, że wzrok Tobą rządzi, kieruje, staje się samodzielny i jakby sam decydujący. Módlmy się dziś wraz z Psalmistą: "Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością". To właśnie zadziało się w sercu św. Ignacego Loyoli, gdy oczyma duszy zobaczył, że mógłby żyć jak św. Dominik lub św. Franciszek. Gdy to zobaczył, poczuł nieznaną dotąd sobie radość. Ona także może być Twoim udziałem!