Jezus powiedział do swoich uczniów: Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie. Wówczas niektórzy z Jego uczniów mówili między sobą: Co to znaczy, co nam mówi: Chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie; oraz: Idę do Ojca? Powiedzieli więc: Co znaczy ta chwila, o której mówi? Nie rozumiemy tego, co mówi. Jezus poznał, że chcieli Go pytać, i rzekł do nich: Pytacie się jeden drugiego o to, że powiedziałem: Chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość (J 16,16-20).

* * *
Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość. Jezus mówi nam dziś o dwóch stanach, które charakteryzują życie duchowe: o strapieniu i o pocieszeniu. Św. Ignacy Loyola naucza o ich względności. Gdy przychodzi strapienie warto pamiętać, że nie zawsze tak będzie. Gdy przychodzi pocieszenie, warto przypomnieć sobie, co zrobię, gdy przyjdzie strapienie. Falowanie pocieszenia i strapienia w moim życiu. Podobnie jak pogoda. Kiedy świeci słońce, wydaje się, że zawsze tak będzie. Gdy pada deszcze i niebo jest zasnute, wydaje się, że zawsze tak będzie. Jezus podpowiada nam: pamiętaj, to są tylko chwile, nie daj się przekonać, że teraz zawsze tak będzie. Ale pamiętaj, że Ja zawsze jestem i chcę być w Twoim sercu. Gdy o tym będziesz pamiętać, inaczej spojrzysz na stany pocieszenia i strapienia. Nie wciągną Cię jak wiry: w przygnębienie lub euforię, ale przyjmiesz je jako coś, przez co Ja będę mógł do Ciebie przemawiać, bo zawsze jestem przy Tobie.