Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana (...) (Łk 1,39-56).

* * *

Maryja uczy nas dziś trzech postaw:

1. "Poszła z pośpiechem". Niekoniecznie chodzi tu o to, aby się spieszyć. Może bardziej chodzi o to, by spieszyć z pomocą. To znaczy, by dobrych natchnień nie odkładać na później. Nie mówić sobie: inni się tym zajmą, nie ma co się wyrywać itd. Czasem może faktycznie nie ma co się wyrywać, ale czasem trzeba zobaczyć, że ta dobra myśl, która zachęca mnie do tego, aby wstać i pójść, wyruszyć w drogę jest teraz i dla mnie.

2. "W góry". Nasza droga do Boga i drugiego człowieka ma być drogą w górę. To znaczy, że nie będzie łatwa. Będzie kosztować i będzie wymagać wysiłku we wspinaniu się: w przekraczaniu swoich ograniczeń i swoich oczekiwań, by pozostać nisko na poziomie święteg spokoju. To droga, którą św. Jan Paweł II określił zwięźle: "Musicie od siebie wymagać nawet jeśli nikt od was nie będzie wymagał".

3. "Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie". Maryja zaprasza Cię dziś, byś tak samo jak Ona odnajdywał w sobie dobre słowo dla drugiego człowieka. To słowo błogosławieństwa, które wypowiedziała Maryja sprawiło, że w Elżbiecie poruszyło się dzieciątko - poruszyło się życie. Podobnie i Ty masz znajdować w sobie słowa, które będą w drugim człowieku budzić życie, odkrywać w drugim dobro, które w sobie nosi.

Maryjo, bądź naszą Nauczycielką życia. Prowadź nas do swego Syna!